Zdaje się, że tego typu wpisy (koniecznie z cyferką w tytule) były kiedyś pośród blogerów bardzo popularne, a ja nie zauważyłam, bo żyję pod swoim łopianem – i nie zrobiłam własnego. Nic straconego. Zachęcam do dzielenia się faktami w komentarzach. Czy to nie wspaniałe, że mamy ten cały chyżo śmigający internet i możemy go używać do mówienia o sobie, wciąż i wciąż?
Lecim z koksem.
1. Miałam na głowie chyba wszystkie tzw. naturalne kolory włosów oprócz czerni.
Kiepsko znoszę monotonię w jakimkolwiek względzie i upierzenie nie jest tu wyjątkiem. Przerobiłam kurzą żółć debiutantki, platynowy blond, rozmaite inne blondy, niepozorny odcień beżo-brązu, biały i ryży. A ponadto: oczogryźną magentę (której ówczesny chłopak nienawidził tak bardzo, że w ramach strajku ogóle przestał dotykać moich włosów) niebieski, wyblakły błękit tudzież intensywną czerwień. Nie są to kolory, które ktokolwiek uznałby za naturalne.
Obecnie rozpracowuję morski turkus. Raczej nigdy mi się nie znudzi ta zabawa; naturalny odcień mego włosia opisałabym jako „zdechłą mysz.”
2. Przejawiam kompletny brak ogaru w zaskakujących kwestiach.
Dotarcie w konkretne miejsce na mapie to dla mnie ambitne wyzwanie, które rozpracowuję z pomocą portalu jakdojade.pl i karteluszek z notatkami. Na wiele rozmów w sprawie pracy spóźniłam się tylko dlatego, że nie mogłam trafić pod wskazany adres.
Opakowania leków zamknięte tak, by do środka nie dostały się dzieci do lat pięciu – z reguły są także bezpieczne przede mną.
3. Za to potrafię otworzyć każdy słoik. Najwyżej nóż zegnę.
4. Kiedy byłam mała, bardzo chciałam zostać pisarką. Zajęcie to wyobrażałam sobie tak: przez parę godzin dziennie siedzę i produkuję prozę, następnie wsuwam rękopis do szczeliny w ścianie, a z tej w zamian wylatują pieniądze. Życie zweryfikowało me oczekiwania.
5. Chyba nie miewam już marzeń. Chciałabym po prostu mieć stabilną, w miarę przyjemną pracę, z której mogę opłacić wszystkie rachunki i jeszcze wystarczy mi do pierwszego.Trudno tak skromne oczekiwania wobec rzeczywistości opatrzeć tym szczytnym mianem.
6. Jako młoda dziewczyna czułam się predestynowana do przeżycia wielkiej, namiętnej, burzliwej miłości. Obecnie czuję predestynację w kierunku wieczorów spędzanych w puchatej podomce, z paczką śląskich landrynek o dźwięcznej nazwie Szkloki. Mężczyzn gwarantujących burzliwe doznania darzę umiarkowaną antypatią. Mym ideałem stał się człowiek przewidywalny, emocjonalnie poukładany i trochę nudny.
7. Wieczorami relaksuję zwoje mózgowe, oglądając starożytne japońskie seriale animowane. Nie odstręcza mnie brzydota kreski, zaś charakterystyczne dla tzw. dawnych czasów rozwiązania fabularne stają się przyczynkiem do interesujących rozważań. Pyknęłam w ten sposób stareńki Macross, obecnie pykam klasycznego Tsubasę. Im bardziej oddalona od rzeczywistości tematyka serii i zmagania spotykające bohaterów, tym lepiej. Rozgrywki piłkarskie juniorów nadają się idealnie.
8. Byłam przez pewien ściśle określony czas na najlepszej drodze do tego, by zostać stukniętą psychofanką artysty. Na szczęście typ okazał się mało współpracujący, a mnie szybko przeszło.
9. Wiarę chrześcijańską na dobre porzuciłam jakoś tak w szóstej, może siódmej klasie – gdy dotarło do mnie, iż KK zamierza mi reglamentować seks. Potem już było tylko coraz mniej zaangażowane udawanie, a w końcu (w okolicach matury bodajże) zupełny klops idei. W Matkę Boską tak naprawdę nie wierzyłam nigdy.
10. Napisałam w życiu dwa opowiadania fantasy; oba opublikowano mi w piśmie „Nowa Fantastyka”. Z tym, że było to w roku pańskim 2010, a ja nazywałam się wtedy zupełnie inaczej.
Widać za łatwo mi to przyszło, bo nigdy więcej nie wróciłam do sprawy.
A wy? Opowiadajcie!
Mi też życie przecieka między palcami, zero kasy, zero faceta, zero perspektyw. Rozmienianie się na drobne, trochę tu, trochę tam, a miesiące mijają.
1. Do 33-go roku życia nie miałem tzw. pracy (zatrudnienia).
2. Uwielbiam arbuzy – wcinałbym je kilogramami!
3. Jestem kusy. Niewysoki i szczupły. To ważna część mojej tożsamości.
4. Też porzuciłem wiarę katolicką – powodem było podejście KK do seksualności.
5. Nie spełniły się moje ambitne plany oraz przypuszczenia bliskich na temat mojej kariery Naukowca czy innego wybitniaka.
6. Czytuję ten blog od lat, a komentuję po raz pierwszy – nie wiem, czemu właśnie teraz, pod tym postem.
7. Lubię się dużo uczyć – sam ustalam sobie przedmioty, program nauczania i sam wyznaczam terminy zaliczeń. Bawię się w uczenie się.
8. Kocham muzykę z pogranicza death i doom metalu.
9. Czuję się niezbyt mądry, ale nie jest to powodem rozpaczy czy smutku – widocznie jeszcze nie stałem się mądry.
10. Uwielbiam serial o poruczniku Columbo – oglądam go w kółko i nie nudzi mi się.
Pozdrawiam!
1. Na portalu randkowym zarejestrowana byłam 3 razy. Bez skutku.
2.Jak miałam 6 lat, spadłam z roweru i wpadłam do rzeki w marcu
3.Uwielbiam pisać, czy to na kompie czy na kartkach
4.Lubię gry planszowe
5.Lubię kolorowanki antystresowe
6.Jestem po rocznej psychoterapii
7.Nigdy nie miałam nic złamanego
8.Nie lubię filmów 3d, kręci mi się w głowie
9.Kocham muzykę – rock, metal.
10.Jestem na etapie zmiany pracy.
Wum, jak się domyślam, to pseudonim artystyczny? Imię jest dane na chrzcie?
Nina Wum to pseudonim artystyczny. Miana danego na chrzcie używam tylko zmuszona przez Czynniki (PIT-y, rachunki, inne dokumenty.)
To może zmienisz sobie imię?
Jest przecież taka możliwość.
Jestem zapisana w księdze wieczystej mieszkania, zmiany w tak poważnych dokumentach Kosztują.
A którym imieniem zwracają się do Ciebie znajomi i rodzina?
A to rzeczywiście, naiwnie sobie napisałem.
Moje 10 faktów:
1. Też chciałam przez wiele lat zostać pisarką – sukcesy w różnych konkursach literackich, uznanie różnych ludzi i publikacje tylko utwierdzały mnie w przekonaniu, że to jest to, do czego powinnam dążyć. Jednak jakiś czas ten zapał się ostudził – ale nie z powodu trudności z przebiciem się na rynku, tylko z ogólnego rozczarowania rynkiem wydawniczym.
2. Kiedy byłam bardzo mała, oparzyłam się wrzątkiem i stąd wziął się mój lęk przed czymś gorącym. Bałam się nauczyć zapalać zapałkę, bo myślałam, że na pewno się oparzę.
3. W szkole przez większość lat edukacji nie znosiłam WF-u. Do dziś zresztą nie lubię ćwiczyć, lubię natomiast spacery, a w sezonie wiosenno-letnim dodatkowo jazdę na rowerze i pływanie.
4. Też (odpukać) nie miałam nigdy nic złamanego.
5. Miewam okresowe bziki na jakimś punkcie, i to od małego – wtedy, pamiętam, był np. taki czas, że bardzo mnie intrygowało, czy ktoś ma w domu balkon lub zegar z kukułką.
6. Lubię wracać co pewien czas do bajek które oglądałam na „Wieczorynce”.
7. Mam poglądy polityczne które najogólniej można określić mianem „lewicowych” (czyli obecnie „niesłusznych”, ale trudno, jakoś to przeżyję :)).
8. Długo nie mogłam nauczyć się jeździć na komunijnym rowerze, bo bałam się, że stracę równowagę i z niego zlecę.
9. Potrafię przespać ok. połowę doby, jednak wiosną i latem mogę krócej spać. Budzę się przeciętnie 2 godziny wcześniej niż jesienią i zimą, i jestem wypoczęta.
10. Nie mam ulubionej pory roku, każda jest dla mnie piękna na swój sposób.
O matko, nie wierzę, myślałam, że jestem jedyną osobą na świecie, która nie umie otwierać tego zabezpieczenia przed dziećmi! 😀 (Bo nawet starsze dzieci UMIEJĄ ;))
Pozostałe 9 faktów o mnie:
1. Też chciałam zostać pisarką- byłam psychofanką Lucy Maud Montgomery i w wieku ok. 10 lat miałam już opracowany cały plan- dostanę za moją twórczość Literacką Nagrodę Nobla (!!!!!!) i odbierając ją, wygłoszę mowę, dedykując tę nagrodę L.M. Montgomery, OD KTÓREJ WSZYSTKO SIĘ ZACZĘŁO! 😀
2. Całe życie nie znosiłam kotów (uwielbiam psy, zawsze miałam psa)- tymczasem od kilku lat mam kota. Trafił on totalnym przypadkiem do mnie i do faceta, z którym byłam związana (on koty uwielbiał), po czym przy rozstaniu okazało się, że w sumie to zwierzak jest mój i ja jestem za niego odpowiedzialna. Nie mogłam żywego stworzenia zostawić na pastwę losu i tego frajera. Mam więc kota i czuję się żywą ilustracją tego, co zowie się Ironią Losu;)
3. Pracuję i utrzymuję się sama od 19 roku życia. Praktycznie od tamtego momentu non stop szukam pracy- bo nigdy nie miałam pracy, która dałaby mi poczucie stabilizacji i spokojne utrzymanie. Też nie mam wygórowanych wymagań…
4. Odeszłam od faceta po 8 latach związku, z 1 walizką (i kotem). Zostawiłam tak zwany Dorobek Życia, mieszkanie, które spłacałaliśmy wspólnie (ale było na niego.) Nawet przez sekundę tego nie żałowałam.
5. Mam zajebiście zdrowe zęby- miałam jakiś ubytek może ze 3 razy w życiu, nigdy nie miałam leczenia kanałowego, nigdy nie bolał mnie ząb.
6. Uwielbiam palić papierosy- nie palę na co dzień, wiem, że to złe i niezdrowe. Ale zawsze za tym tęsknię. Raz na kilka miesięcy zdarza mi się zapalić. Jest to jedno z moich ulubionych zajęć.
7.Obcierają mnie absolutnie wszystkie buty. Nawet trampki, japonki, emu.
8. Jestem środkowym dzieckiem i u mnie jak najbardziej ma zastosowanie „angry middle child syndrome”- bardzo często mam wrażenie, że jestem niewidzialna! Z tym, że czasami to nawet wygodne. 🙂
9. UWIELBIAM czytać na blogach posty z serii „10 faktów o mnie”! 🙂
1. Jako kilkulatka miłośnie oglądałam Echa Poligonów i chciałam zostać komandosem.
2. Czytam odkąd pamiętam, dziadkowie nauczyli dwulatkę liter; trzylatka czytała sama książki.
3. Nienawidzę guzików. Nie, nie wiem dlaczego. Są ohyzdne. Żakiety też są ohyzdne.
4. Sen najchętniej rozbiłabym na dwie części – trzy godziny po południu, cztery-pięć w nocy. Tryb śródziemnomorski jest najcudowniejszy na świecie.
5. Mam szczegółowe, fabularne sny, które dobrze pamiętam. Najczęściej s-f albo sensacyjne.
6. Jako wczesna nastolatka tak mocno kochałam Beatlesów, Janis Joplin i cały ten okołoWoodstockowy czas, że zapisując daty zamiast 1993 pisałam 1963. I nosiłam dzwony po mamie.
7. Socjalistka od czterech pokoleń, i to z obu stron rodziny.
8. Jako pięciolatka chciałam być ministrantką i rozpaczałam nad niesprawiedliwością tego, że mi nie wolno. Potrafiłam też przerwać księdzu kazanie na mszy dla dzieci i skorygować błędne – w moim mniemaniu – wnioski religijne. Teraz jestem ateistką.
9. Pierwszy raz w życiu całowałam się dopiero po maturze. Strasznie mnie to śmieszyło.
10. Dla kontrastu jeszcze w liceum tłumaczyłam z włoskiego porady seksualne do pisemek kobiecych. Też były przezabawne.
SHIRAISHI, ja jestem socjalistką z inklinacją do anarchizmu wręcz :).
I bosko. Wreszcie ktoś na lewo ode mnie, oprócz ściany i jednego anarcho-syndykalisty. ;-P
Robimy „lewacki” coming-out 😀
Myślę, że wśród sympatyków tego bloga jest nadpodaż nas, „lewaków” 😉
Ty też „lewak”? Który konkretnie?
Jeszcze nie zagrzałem stałego miejsca, ale nieco na lewo od socjaldemokratów 😉
Ja im dalej, tym bardziej na lewo od socjaldemokracji.